De laatste weken in De Brug verliepen licht chaotisch maar uiteindelijk is het knutselproject STRANDLEVEN in de KraKraKnutselKlas toch nog van start kunnen gaan. Tegen een achtergrond van lucht, zee, strand en duinen (resp. van stukken plastic zwembad, tule, stretch en wol met mousse) poseerden de kinderen met hun recyclage-knutselwerkjes.

Allerlei zeewezens, voertuigen en vogels in de lucht bevolkten ons decor, en waren uitermate geschikt om er een foto van te maken. Okee, het moest allemaal redelijk snel, want door allerlei last minute activiteiten en uitstappen op school bleven er niet voldoende knutseldagen meer over om alles netjes af te werken en/of te poseren. Maar wat een lol en creatieve pret hebben we gehad dit jaar.

LEEFTIJDSGROEPEN

Elke klas en leeftijd heeft zijn uitdaging: de kleintjes (va 5j) vragen om snelle actie, klaarliggende materialen, niet te moeilijke opdrachten, een duidelijk kader…We werken geduldig aan vaardigheden zoals knippen, plakken, knopen, doorsteken, vullen, spelden, prikken enz. Ik moedig hen aan om de meest magische ideeën uit te werken. Maar ook om niet te klein en ‘prutserig’ te werken, maar groots te denken. Ze krijgen tenslotte hulp en vragen dat dan ook vaak.
Clichés zijn er ook om te doorbreken. Een huisje met deurtje, raampje en schoorsteen, bestaat dat echt en zie je dat nog wel ergens in de stad? Zijn er varianten en welke, kijk je soms omhoog of juist heel ver? Komt een kledingstuk, kunstwerk of kussen echt uit mama’s boodschappentas of hoe wordt dat nu eigenlijk gemaakt? Kan ik dat zelf?

De middenleeftijd (va 8j) is al wat handiger, kan abstracter denken en wil erin vliegen, heeft uitgesproken ideeën over het te bereiken doel en trekt redelijk goed zijn plan. Heel leuk want ik moet niet al te veel helpen, enkel technische hulp bieden, zoals het lijmpistool hanteren, materialen snijden met het cuttermes, accenten leren leggen, kleine suggesties doen hier en daar… Maar verhoudingen en contouring zijn nog geen evidentie. Sommigen zijn nog onzeker – het gaat immers niet alleen over creatief zijn, maar ook over goéd rondkijken tussen de materialen op tafel, wat kan ik ermee, hoe kan de juf of mijn buur me hierbij helpen, moet ik me strikt aan de opdracht houden of mag ik volop fantaseren (ja dus!). Moet ik me beroepen op mijn eigen fantasie of moet het eruit zien zoals het echt is? Is het voor mezelf of is het een cadeautje? Dat betekent: hoe goed trek ik hier mijn plan? Van degenen die geen angst hebben zijn de resultaten vaak verrassend. Sommigen gaan spontaan samenwerken en sommigen trekken zich volledig terug en gaan zen.

Nu over de grootsten van 11 en 12 jaar: ik leer hen enkele technieken, geef hen materialen en suggereer wat ze ermee kunnen maken, geef hen dus een abstract kader. Als ze de techniek onder de knie hebben mogen ze afwijken van het plan. De resultaten zijn vaak grappig en spontaan, en we streven ook naar een esthetisch effect. We willen dat het mooi of leuk is om naar te kijken, of zelfs te gebruiken, zoals een kussen of een bewerkte brievenopener. We bereiken plotseling een onverwacht effect, en dan streven we ernaar hoe we dit zo goed mogelijk kunnen afwerken. Er komen dingen aan bod die nieuw zijn, zoals herhaling van patronen, werken in 3D, potlood en verf leren hanteren, bepaalde kunststromingen vatten, stippeltechnieken, handwerken met stof, naald en draad, papier, schaar en mes, werken met afval, begrijpen van vorm en contour, begrip van spiegelbeeld en uitsnijding, hand/hersencoördinatie…
Heel geestig, en als je overtuigd wil raken, bekijk je HIER gewoon nog meer foto’s van de afgelopen jaren.

 

Jullie Raaf